رژیم اسلامی برای بقا و پایداری خود از هیچ جنایتی رویگردان نیست. آن چه برای رژیم اهمیت دارد، نبودن هرگونه مخالف سیاسی و نفس کشی است که به روش دیگر می اندیشد و یا به راه دیگری می پردازد. خمینی در همان سال نخست حکومت خود بارها به شکستن قلمها، و خفه کردن صداها دستور داد و همواره نگران و پشیمان بود که چرا همه مخالفان راه و روش خود را در ماههای اول حکمرانی اش نابود نکرده است.
دستور کشتار جمعی سال ۱۳۶۷ چندین هزار نفر از زندانیان سیاسی از جوان های برومند میهنمان، کشتار زندانیان سیاسی در سراسر کشور به اتهام ” محارب با خدا“، ” اقدام علیه امنیت کشور”، ” توهین به مقدسات”، ” توهین و جسارت به مقام رهبری”، ” ارتداد و بازگشت از دین”، ” مفسد فی الارض” و یا کشتار در زیر شکنجه به بهانه سکته قلبی، خودکشی و دهها ترفند دیگر، نموداری از خودکامگی و سیاست های آدم کشی و ضد انسانی این رژیم است.
راه دیگری که رژیم برای تصفیه مخالفان سیاسی خود در پیش گرفته و همچنان بدان عمل می کند، کشتار جمعی زندانیان سیاسی به عنوان قاچاقچی، خرید و فروش، پخش، و توزیع تریاک، هروئین، و مانند آنست. برکسی پوشیده نیست و بیشتر مردم می دانند با توجه به این که مرزها در اختیار و در زیر نفوذ و قدرت پاسداران و و ابستگان رژیم است، قاچاق سالانه صدها تن مواد مخدر به کشور نمی تواند کار افراد عادی و قاچاقچی معمولی باشد. به گفته دیگر گذراندن کامیون هایی پر از تریاک و مواد دیگر از مرز افغانستان به درون ایران، و اعتیاد و از پای در آوردن چند میلیون نسل جوان کشور، تنها به خواسته و کمک پاسداران مرزبان و گروههای همکار با آنان امکان پذیراست.
در کشوری که دست آفتابه دزد را قطع می کنند ولی هرکدام از افراد رژیم، وابستگان، و هم پالکی های آنان میلیون ها دلار پول از جیب ملت و بیت المال را دزدیده در حساب بانک های خارجی ذخیره کرده اند، در مورد قاچاقچیان نیز نمی تواند برخورد بهتری بشود. چنانکه کسانی را برای داشتن و یا خریدن چند مثقال تریاک به دار می زنند، ولی در گوشه و کنار خانه هر آخوند، حاجی بازاری، امام جمعه، سربازان امام زمان، شماری پاسدار، بسیجی، تریاک و مواد دیگر فراوان و در دسترس همگان است.
روزنامه ابزرور چاپ لندن در تاریخ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۲ از کشتار جمعی و سیستماتیک متهمین به عنوان قاچاق مواد مخدر در زندان های سراسر ایران، به ویژه زندان وکیل آباد مشهد گزارش می دهد. بنابر گزارش سازمان حقوق بشر، در ایران در سال گذشته ۶۰۰ نفر سر به نیست شدند که دست کم ۴۸۸ نفر آنان به بهانه قاچاق مواد مخدر بوده است. از میان کسانی که متهم به قاچاق تریاک می باشند، جوانان افغانی اند. هم اکنون نیز ۴۰۰۰ نفر از افغان های محروم و ساده دل را به همین بهانه در زندان وکیل آباد مشهد در صف اعدام جای داده اند.
این روزنامه بنا به نوشته سازمان های حقوق بشر می نویسد که کشتار پی در پی زندان سیاسی و غیر سیاسی به بهانه های مختلف برای ترس رژیم از پیدایش و وقوع انقلابی به دنبال انقلاب کشورهای اسلامی و یا “بهار عربی” است. بدین روش است که رژیم هرساله گروه زیادی ازجوانان انقلابی و مخالف خود را نابود و سر به نیست می کند.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar